زندگی با ووشو

دختر پرانرژی و باانگیزه محله ثامن در منطقه ۵ است که توانسته برای خودش، محله و شهر مشهد افتخار کسب کند. فقط هفده‌سال دارد، اما موفق شده است دو مقام کشوری ووشو را از آن خود کند و با گردن‌آویز‌های خوش‌رنگ طلایی و برنزی به خانه بازگردد.

ملیکا کلاته‌احمدآبادی همین دوماه پیش در بخش تالو مسابقات قهرمانی کشوری کمیته بی‌شائولین بانوان شرکت کرد و دو مقام اولی و سومی را به دست آورد. چنین کارنامه‌ای در سومین سال ورزشش یک دستاورد عالی محسوب می‌شود که البته برآمده از تمرینات مداوم و خستگی‌ناپذیر اوست.

- چطور با رشته ورزشی ووشو آشنا شدی؟

چند سال پیش ازطریق دختر‌عمویم با این ورزش و باشگاه «دنیای بهتر» و استاد محمد ابراهیمی آشنا شدم. اوایل جدی نمی‌گرفتم، اما این ورزش حالا بخش مهمی از زندگی من را شکل داده است. ووشو را خیلی دوست دارم. هر موقع تمرین می‌کنم، حالم خوب است و استرس و ناراحتی هم از تنم بیرون می‌رود. خود ورزش ووشو، تمرین دسته‌جمعی و جو سالن تمرین، همگی باعث می‌شود شاد و سرحال باشم.

- مسابقه کشوری اخیر چه تفاوتی با قبلی‌ها داشت؟
در اجرا مثل مسابقات استانی است، اما مهارت فنی ورزشکاران شرکت‌کننده بهتر است. قبلا دوبار در مسابقات استانی شرکت کرده بودم؛ آنجا دو مدال طلا و نقره کسب کردم، اما این مسابقات جدی‌تر و ارزش پیروزی در آن هم بیشتر بود.

در مسابقات این رشته، هرنفر امکان شرکت در سه فرم را دارد. من در بخش فرم‌های «دست»، «سلاح کوتاه» و «شمشیر» شرکت کردم و درنهایت طلای سلاح کوتاه و برنز فرم دست را کسب کردم.

- موفقیت در این رشته ورزشی به چه چیز‌هایی وابسته است؟
به خیلی چیز‌ها بستگی دارد، به فرم بدن، قدرت بدنی، استعداد و تمرین زیاد. در حال حاضر روزی یک تا دو ساعت تمرین می‌کنم و اگر یک روز به باشگاه نروم، حالم خراب می‌شود.

- اینکه الان ووشوکار هستی، چقدر به محل زندگی‌ات مربوط است؟ تصور می‌کنی اگر در نقطه دیگری از شهر بودی، باز هم سراغ این رشته می‌رفتی؟
احتمالا آنجا هم ورزشکار بودم، اما در رشته‌ای دیگر. با اینکه در حاشیه شهر هستیم، استاد ابراهیمی و پدر و مادرم هرچه در توان دارند، می‌گذارند تا موفق شوم.

نکته دیگر اینکه به نظر من ورزش ووشو و به ویژه بخش تالو آن خیلی محروم است؛ اصلا مانند ورزش‌های دیگر حمایت نمی‌شود و تا حد زیادی ناشناخته باقی مانده است. اگر نگاه عادلانه‌ای به ورزش‌ها شود، خیلی از ورزشکاران رشته‌های مختلف مثل ووشو بیشتراز این هم می‌توانند بدرخشند.

- دلت می‌خواهد در این ورزش به کجا برسی؟
دلم می‌خواهد در رده‌های بالاتر هم قهرمانی کسب کنم و حتی در سطح جهانی بدرخشم. به داوری بین‌المللی این رشته هم علاقه‌مند هستم.

- محله‌ای که در آن زندگی می‌کنی، چقدر امکانات دارد که از آن‌ها استفاده می‌کنی؟
در محله امکانات آن‌چنانی نداریم؛ مثلا من و دوستانم، بیشتر در بوستان ارم منطقه‌۴ تمرین می‌کنیم یا برای مطالعه و درس‌خواندن به کتابخانه شهدای مدافع حرم در محله نیزه می‌رویم. قبلا که فرهنگ‌سرای بهرمان در محله خودمان بود، من در برنامه‌هایش شرکت می‌کردم، اما حالا در دست تعمیر است و برنامه‌هایش به محله شهید‌آوینی منتقل شده است و من امکان استفاده ازآن را ندارم.

- چه چیزی در محله را دوست داری؟
آرامش کوچه و محله‌مان را دوست دارم. علاوه‌بر‌این، تعدادی از اقوام نیز نزدیکمان زندگی می‌کنند. از‌طرفی به باشگاه هم نزدیک هستم و راحت می‌روم و می‌آیم.

- اینجا دختر دیگری را دیده‌ای که به نظرت مستعد باشد، اما سراغ ورزش نرفته باشد؟
باشگاه‌ها و مربی‌های این محله در خیلی از مواقع ناجی کودکان و نوجوانان هستند. افراد بسیاری را دیده‌ام که مستعد ورزش‌های مختلف هستند، اما، چون از طرف پدر و مادرشان حمایت نشده‌اند، نتوانسته‌اند راهشان را پیدا کنند. از‌طرفی بچه‌های ورزشکار اینجا باید کمی شانس داشته باشند تا سر‌و‌کارشان حداقل به یک باشگاه و مربی خوب بیفتد. از این طریق می‌توانند در مسیر خوبی قرار گیرند و زندگی‌شان هدف‌دار شود.

ووشو به مجموعه هنر‌های رزمی چینی گفته می‌شود. مسابقات این ورزش در دو بخش ساندا و تالو اجرا می‌شود که تالو همان بخش اجرای فرم در رشته ووشو است و به‌طور معمول در دوازده فرم استاندارد اجرا می‌شود.